W celu zoptymalizowania korzyści płynących z palenia w kominku należy używać suchego drewna. Jakość używanych do ogrzewania polan zależy w głównej mierze od wilgotności drewna, która nie powinna przekraczać 20%. Drewno takie uzyskujemy przez sezonowanie w suchym, przewiewnym miejscu przez co najmniej 1,5 roku.

Większość gatunków drzew liściastych jest dobrym paliwem, jakkolwiek różnią sie one swoją mocą kaloryczną. Najlepszymi gatunkami drewna grzewczego są dąb i grab. Wysoko kaloryczny choć mniej zalecany ze względu na dużą zawartość substancji smolistych, które mają zły wpływ na przewód kominowy i trwałość wkładu grzewczego, jest buk.

Palenie mokrym drewnem sprawia, że większość energii uzyskanej ze spalania zużywa się na odparowanie zawartej w drewnie wody. Zużycie drewna i szybkość spalania jest podobna, natomiast temperatura oddawana przez kominek jest dużo niższa niż w przypadku używania suchego drewna.

Nie należy używać do palenia wszelkiego rodzaju drewna odpadowego (odpady budowlane, resztki mebli, podłóg, podkłady kolejowe itp.) gdyż uwalnia ono do atmosfery toksyczne związki a zawarta w nim siarka wchodząc w reakcje z żeliwem niszczy urządzenia grzewcze. Podobnie niszcząco na urządzenie i przewód kominowy wpływa używanie drewna iglastego lub innego drewna silnie żywicznego (np śliwa).

Kominek jest urządzeniem grzewczym a nie spalarnią odpadów z gospodarstwa domowego. Traktuj go dobrze, tak dobrze jak silnik w Twoim samochodzie: konserwuj i używaj dobrej jakości paliwa a odwdzięczy ci się oddawanym ciepłem oraz długą i bezawaryjną pracą.